Deneysel Film ve Teyze

Telefonu açtı; "Huağlo ( Alo )" şeklinde bir nida attı. Belli ki uyuyordu ve telefona uyanmıştı . " Uyandırdım mı lan? " dedim."Hok hya hyoğnuktum ( Yok yahu uyanıktım )"dedi. Bir müddet kendine gelmesini bekledim.

- Lan filmekimine bilet almaya gidiyorum yarın. Hangilerine alayım sana, gelemeyeceğin var mı?
- Ya al işte hangilerine alıyorsan gelirim ben. İyilerden al. Önlerden al.Seçmeden alma.
- Oğlum bak sonradan işim çıktı, derslerle çakıştı falan dersen sikerim belanı.
- Lan al!

Yedi filmin ikisine geldi. Zaten birine de geç girdik. Salon karanlık olduğundan yerlerimizi bulmamız olanaksızdı. Merdivenlere oturup seyretmek zorunda kaldık.



Erim' in gelemediği filmlerin biletleri elimde kalınca, ben de internet üzerinden alıcı bulayım dedim. Bir kısmına da alıcı buldum ancak elimde hala biletler vardı."Neyse" dedim "Gişe önünde satarım birilerine." Sinema salonuna girince hedef kuyruğu gördüm. O seansta o sinemada yalnızca "Die Wand" filminin yayınlandığını bilmeme rağmen,  sırada bekleyen samimi hissettiğim bir çocuğa "Pardon bu kuyruk "Die wand" kuyruğu mu?" diye sordum. Yanındaki kız arkadaşını dürterek;

- Yok burası "DiVan " kuyruğu dedi.

İkisi de bu şakaya güldüler. Ben ise çocuğun boğazına cebimden çıkardığım dolma kalemi sapladıktan sonra bir diğerine doğru sırayla muhatap olduğumu teyit ettirdim.

Vakur bir ses tonuyla; " Arkadaşlar elimde filme bir adet bilet var isteyen var mı? " dedim. Sıradan hemen bir kaç kişi parmak kaldırdı. Birkaçı ise yüksek sesle "ben isterim!" diye bağırdılar. "Arkadaşlar" dedim, "Lütfen parmak kaldırmadan konuşmayalım."

Sıranın önüne doğru dönüp; "En öndekine vermem daha doğru olur sonuçta daha fazla beklemiş" dedim. O anda içimden bir ses şöyle buyurdu;  "Lan sıradaki manitaları görmedin mi? Sen ise gidip CHP Kadın kolları üyesi misali bir kadına satacaksın bileti. Kafanı çalıştır. Kız yanına oturur sohbet edersiniz. Derin sinema bilgini konuşturursun, fena mı. Sonra gerisi gelir zaten biliyorsun. yalnız mutlaka korun! "

 Ben de sıranın en önündeki yaşlı bayana dönük vaziyetimi hiç bozmadan, bileti solumdaki kıza verdim. Yüzüne bile bakmadım.  Yanıma oturduğunda tok satıcı olduğumu düşünmesini istedim. Çakaldım. Yılandım.

Sinemanın cafesine oturup bir kadeh 88 yapımı Bordeoux Şarabı ile damağımı ıslatmayı düşünürken, en öndeki yaşlı bayan ; " Efendi! Efendi! Biz burada daha uzun süredir bekliyoruz ama. Hem siz öndekine satmak daha doğru olur dediniz." dedi.

"Teyzecüğim!" diye yanıtladım."

"Daha doğru olacağını söyledim farkederseniz, en öndekine satacağım demedim." dedim.

" Yeri geldiğinde kendi etik anlayışımı dahi tanımayacak kadar anarşist bir bünyeye sahibim." dedim.

"Zaten benim dedem 16. kuşaktan başkaldırının şahı değil adeta şahbazı Bakunin'in akrabasıdır."

Olabildiğince sesli söylememe rağmen sıradaki kızlardan en ufak bir tepki alamadım. Bordeoux şarabında duş almak üzere cafeye yöneldim.

Kadın fısıldayarak arkamdan; " İjki ijmeye gidiyorsun değil mi? Ayyaş! " dedi. Ayyaşı vurgulamıştı.

Döndüm, Gökmen Özdenak' ı andım, dudağımın yalnızca sağ tarafıyla gülümsedim ve "Hanımefendi" dedim.

"Ben sabah ayılırım lakin siz hep çirkin kalacaksınız."



Hasılı sonuç olarak, yanıma bambaşka yaşlıca bir bayan oturunca, kızın bir başka kız arkadaşıyla geldiğini, çift bilet bulunca da satın alıp elindeki bileti de bu emekli Edebiyat öğretmenine verdiğini öğrendim.

Seyircilerin yerleşmesi sırasında , 10 dakika boyunca, Amerika'da filoloji okuyan kızından, İtü Uçak Mühendisliği mezunu, Pegasus Havayollarında çalışan oğlundan ve Gerici yobazların sanat düşmanlığından bahsederek kulaklarımı sikti. Faideli şeyler öğrendim.